Nieopodal niej, nad brzegiem rzeki przepływającej przez wioskę siedział wysoki, czerwonowłosy chłopak o porcelanowej twarzy nie zniszczonej uśmiechem. Przypatrywał się czemuś w dali, czemuś co go bardzo absorbowało...
Tym "czymś" była dziewczynka grzebiąca patyczkiem w ziemi. - "Życie dzieci jest o wiele prostsze. Dlaczego nie jestem dzieckiem...?" - pomyślał w skupieniu przyglądając się wykonywanej przez znią czynności.

Ich oczy spotkały się. Chłopak patrzył na nią jeszcze przez moment, by za chwilę spuścić wzrok na coś, co trzymał w ręce. Był to karmazynowy kamień otoczony złotem, na połyskującym czarnym rzemyku. Otworzył rękę, by przyjrzeć mu się dokładniej, choć dobrze wiedział jak wyglądał... W końcu miał go nie od dziś.
- "Ona tak bardzo mi ją przypomina..." - pomyślał, ponownie unosząc wzrok na dziewczynkę i zaciskając pięść z kamieniem. - "Jest taka..." - przerwał, oszczędzając sobie rozmyślań. Uniósł twarz do nieba, na którym pojawiły się pojedyncze rzedy śnieżnobiałych chmur. - "Chyba czas ruszać w drogę..."

Chłopak uśmiechnął się do siebie na krótko, widząc zażenowanie dziewczynki. Spuścił głowę, ukrywając swój uśmiech pod kurtyną czerwonych włosów. Gdy uśmiech zszedł mu z twarzy, odgarną kosmyki, zza których na powrót wychyliła się owa "maska", którą zwykł przybierać. Wstał z miejsca, kierując swe kroki w stronę dziewczynki...

Chłopak był już coraz bliżej. Wokoło panowała cisza, jedynie cichy gwar rozmów dobiegających gdzieś z wioski i stukanie jego obcasów o posadzkę mąciły jej piękno. Uderzenia butów o posadzkę jak bicie serca, miarowe i powolne dźwięczało w powietrzu rozchodząc się po placu i krętych uliczkach. Wracając echem wprost do uszu dziewczynki. Chłopak jednak nie zatrzymał się bezpośrednio przy niej, a przeszedł kilka kroków dalej, nagle się zatrzymując i patrząc w dal, gdzieś ponad koronami leśnych drzew. Z oddali dobiegł go czyiś głos...

- Oh, jesteś już... - Powiedział, odwracając się twarzą do niego i dziewczynki, by przyjąć sakiewkę. - Już myślałem, że będę musiał wyruszyć bez tego... Tutaj zapłata. - Mówiąc to wysypał mu na dłonie sporą ilość złota. - Dziękuję i zmykaj już. Mama będzie się martwić...

- Towarzysza? - Zdziwił się czerwonowłosy. - Nic z tego. Żaden mieszkaniec tej wioski nie podejmie się takiego ryzyka. Chyba, żeby nie miał co zrobić ze swoim życiem...