Wieczorne spacery nie były niczym nowym w zyciu mlodzieńca...Zawsze lubiał zwiedzać coś, co powstało dzięk ipracy jego ojca...Lubiał podziwiać p0racujących kupcow i śpieszących dokądś ludzi..Jednak dziś spacer ten miał dla niego zupełnie inne znaczenie...Znaczenie Przyszlości. Szedł spokojnie stawiajac nogę za nogą a ręce w białych rekawicach skrzetnie chował w kieszeniach..Patrzył teraz na powoli ożywajace miasto bowiem w mieście Ksieżyca zycie zaczynalo sie po zmroku...:"Jak zwykle tu jest pięknie.." Powiedział sam do siebie poczym usiadł na jednej ze srebrnych ławek stojacych na rynku i znów zaczął obserwować księżyc...

Wyrwany z transu młodzieniec nei wiedząc co się dzieje poderwał sie na równe nogi:"Och..Nic isę nie stało...Śpieszysz sie gdzieś?" Zapytał mlodzieniec delikatnym, melodyjnym glosem usmiechajac sie w przebaczeniu...

Żal scisnął serce przyszlego władcy:"Biedactwo...Naprawdę jest tutaj aż tak źle?" Spytał pcozym bez namyslu wyciągnął woreczek złotych monet i podał je dziewczynce:"To powinno wystarczyć ci na jedzenie przez kilak miesięcy" Powiedział głaszczac dziewczynke po glowie:"Nakarm twoja rodzinę. Gdzie pracują twoi rodzice?"

Mlodzieniec uklęknąl by spojrzeć dziewczynece w oczy;"A co sie stało z waszymi rodzicami?" Zapytał z przejeciem.

Mlodzieniec uśmiechnał sie przyjaźnie:"Tak..Zaprowadź mnei do braciszka a potem razem pójdziemy do mojego domu. Tam bedzie wam wygodniej i nie braknei wam jedzenia" Powiedział z troską:"I proszę, nei odmawiaj. Chcę was ze sobą wziąść bo jestem strasznei samotny w tym wielkim zamku...Pójdziecie ze mną?" Zapytał ponawiajac uśmiech

"Nic się nie stało" Powiedział młodzieniec całując dziewczynke w policzek:"Mów mi Setsuna" dodał poczym powiedział:"A teraz prowadź. Musimy zabrać braciszka i wasze najpotrzebniejesze rzeczy...Ile masz lat?"

"Miło mi." Powiedział Setsuna uśmiechając sie szeroko:"Zaprowadź mnie więc do twojego domu" Powiedział jednoczesnie puszczajac z objęć dziewczynke by wskazała drogę...